Mga Ibon sa Kanluran

Sa dakong kanluran na madalas kong kanlungan

Mga ibo'y paroo't parito humuhuni, nagtutugtugan

Minsa'y kaunti, minsa'y sinasakop ang kapaligiran

Mula sa pagsikat ng araw ang mga ibong ito'y maaasahan

Ang kanilang katahimikan ay tiyak na 'di daratnan

Maliban na lamang kapag bumuhos ang malakas na ulan

Minsan sa gabi na maliwanag ang buwan

Huni ng mga ibon ay akin pa rin napapakinggan

Tuwing linggo ng umaga ay aking inaabangan

Mga ibon sana ay makasalo sa agahan

Tinig nila'y akin nang nakasanayan

Na sa aking puso'y tinuturing sila na kaibigan

Nang minsa'y nag-abang ng mga ibon sa kalangitan

Aking napagtanto na tila uri nila'y nadaragdagan

Mga uwak na agaw pansin ay aking nasilayan

Madalas nama'y hindi ko alam ang pangalan

Gayun ma'y anong ligaya ang naramdaman

Sapagkat batid kong sila'y ligtas dito na kabundukan

Dalangin ko na lamang para sa kanilang kinabukasan

Manatili nawa ang ganitong katahimikan.